Op het podium: The Stage Animals. Vier mannen, één vrouw. Wat ze brengen? Onversneden bluesrock. Geen flauwekul, geen gimmicks. Gewoon twaalf maten zielepijn verpakt in een sound die rauw, krachtig en toch verrassend eigen voelt. Het schuurt, het gromt, het glijdt alsof ze het genre herkauwen en opnieuw uitspugen met tanden erin. Blues met ballen dus. En met gevoel.
De zangeres leuke gestalte, groot stemgeluid ,kneedde de nummers tot persoonlijke biechten, gedragen door een band die precies weet wanneer te janken en wanneer te beuken. Het was soms meer Mississippi dan Den Haag, en dat bedoel ik als compliment.
Vrijdagavond; the place to be. AZOTOD in De Meern. Bijna een afscheid van dit popbolwerk na zoveel mooie jaren. THE STAGE ANIMALS maakten er een waardig afscheid in rock van. De setlist deze avond met veel Rory Gallagher. Mijn Breukelse dorpsgenoot Damian Hughes from Liverpool zorgt ervoor dat the legacy of RORY blijft bestaan. Frontvrouw Victoria Rekatsinas heeft de goede strot voor dit soort nummers. Bij Bullfrog Blues werd de Telecaster van stal gehaald. Een geweldige afsluiter or I’d rather go blind.Deze band moet je gewoon boeken. Ook de ritme sectie stond als een huis. De keyboards geven net het extra wat je in sommige nummer nodig hebt.
